Hiç kimse boşanmak için evlenmediği gibi kimse yalnız çocuk büyütme hedefiyle çocuklarını dünyaya getirmez ancak evlilikteki süreçte karşılıklı yaşanan kırgınlıklar, yoğun olumsuz duygular eşleri ayrılık sürecine taşıyabilir. Yalnız bu sürece gelen karı kocadır; anne-baba değil! Uzm. Psikolog Esra Savaş Kaplan, bu sürece çocukların gözünden baktı ve anne-babalara bazı uyarılarda bulundu.

Çiftlerin birbirlerine karşı yaşadığı kızgınlıklar, içlerinde hazmedemedikleri öfke gibi olumsuz duygular ya da birbirlerini cezalandırma istekleri zamanla yarışa dönüşür. Bu noktada çocuklar devreye girer çünkü en kolayı evladınla ceza iletmektir.
Eşin çocuğu hiç görmemesini sağlamak, çocuklara anneyi/babayı kötülemek, buluşulduğunda problem çıkarmak, çocuklarla haber yollamak, çocukların okul masrafını karşılamamak ya da giderlerini sağlamamak gibi… Tüm bunlarla aslında tek bir taraf cezalandırılmaktadır. Hiçbir suçu olmayan çocuk…
Tüm bu uygulamalar çok ağır duygu ve düşünceler taşır. Ancak bu ağırlık eşlerin değil çocukların sırtına yüklenen bir ağırlıktır.
Karı koca rollerine yönelik kızgınlıklar üzerinden çiftler birbirlerine ceza verebilir. Ancak niyet eşinin canını acıtmakken çocuğunun canını yakıp, onun yaşama bakış açısında ve ruhsal gelişim dünyasında kalıcı zararlar vermektedir.
Eşler kendi kızgınlılarını kendi problemlerini anne babalık rollerinden ayrı tutmayı başardıklarında herkes hedefine ulaşmış olur.
Anne baba olmak, karı koca olmak kadar kolay olmadığı gibi karı kocalık gibi bir gün bitecek bir kimlik değildir.